Postanowiłam sobie trochę ponarzekać 😉 W kilku postach napiszę o tym, co w czytelniczo-blogowym światku mnie drażni i irytuje. Na pierwszy ogień idą blogi, nie tylko książkowe!

Krok pierwszy: jak założyć bloga

A raczej, o czym warto pomyśleć, i czego nie robić!

Zazwyczaj nasza przygoda z social mediami zaczynała się od założenia bloga na Bloggerze. Chociaż obecnie zdecydowanie większą popularnością cieszą się Instagram czy Facebook, to  na blogi jeszcze czasem też ktoś zagląda 😉 Tak więc na pierwszy ogień pójdą mniejsze i większe grzeszki blogerów. I żeby nie było: niektóre z nich sama kiedyś popełniałam!

Nazwa bloga

Zakładamy bloga, wymyślamy nazwę i co? Zajęta. Ok, dopiszmy nasz rocznik urodzenia, lub inne cyferki i będzie ok! No nie. NIE i koniec. Z marszu odrzucają mnie takie nazwy blogów, kojarzą z onetowskimi pamiętniczkami sprzed 15 lat i muszą mieć naprawdę świetny kontent, żebym tam wróciła. Rzecz druga, choć nie mniej irytująca, to brak oryginalności w nazwach w ogóle. „Biblioteczka…” – Kasi, Frani, Zdzisia. „Książki…” Marty, Zuzy i Józka. Serio? Po pierwsze: kto to spamięta? Po drugie nigdy nie możesz mieć pewności, że nie zechcesz dorzucić innej tematyki. Nie będę tu ściemniać, i pisać, że NTB rodziły się w bólach przez setki godzin kombinowania. To był czysty fart, taka żaróweczka w głowie i już. Kojarzy się z książkami? Kojarzy. Ale „bestseller” to przecież nie tylko książka, więc mamy otwarte drzwi, by pisać o innych rzeczach.

Blogger na początek nie jest zły, ale jeśli myślisz o blogowaniu na poważnie, to choćby sama domena to podstawa. Końcówka blogspot.com – no nie czarujmy się, nie wygląda profesjonalnie. To samo tyczy się darmowego WordPressa czy innych witryn oferujących bezpłatny hosting. Nie sprawdzałam w innych miejscach, ale własną domenę najłatwiej podpiąć chyba właśnie na Bloggerze i WordPressie. Nie jest to duży koszt: na polecanym często (także przeze mnie) OVH.pl pierwszy rok to tylko 12 zł z groszami, kolejne lata – ok. 50 zł (za standardową domenę .pl, bo bardziej zmyślne końcówki są z reguły droższe). Nawet jeśli porzucisz bloga po kilku miesiącach, to 13 zł nie jest majątkiem, którego będzie żal.

Jak Cię widzą…

Jesteśmy wzrokowcami i pierwsze wrażenie ma duże znaczenie. Nie twierdzę, że nasz blog wygląda idealnie: bo dla każdego ideałem będzie coś innego. Ale wybaczcie: dwie kolumny boczne z pięćdziesięcioma kolorowymi banerkami, do tego menu na 10 linijek gwarantują oczopląs u większości odwiedzających. Dodajmy jeszcze do tego 6 różnych fontów, wzorzyste tło i nagłówek, na którym jest wszystko i nic. Efekt odstraszający murowany.

Co do wyrównywania tekstu zdania są podzielone. Webmasterzy zalecają, by tekst był wyrównany do lewej strony: ja jednak, przyzwyczajona do takiego formatowania w książkach, wolę, by był on wyjustowany (czyli wyrównany do obu boków równocześnie), tak, jak jest to u nas. Zgrzytam natomiast zębami, jak czytam coś wyśrodkowanego lub – tak, takie kwiatki też widziałam – wyrównanego do prawej strony! Oczywiście nie mam tu na myśli jednego czy dwóch zdań wyróżnionych w taki sposób, jakiegoś cytatu. Jednak całość tekstu wyrównana inaczej niż justowana lub do lewej krawędzi sprawia, że niechętnie wracam w takie miejsce.

Za trendami wszyscy sznurem

Jakiś czas temu pojawił się w blogosferze beauty i lifestyle (a później rozprzestrzenił wszędzie) trend na bardzo minimalistyczną szatę graficzną bloga. W kwestii czytelności wypowiedziałam się wyżej i o ile tej nie można odmówić takim blogom, to jak dla mnie moda ta stała się przesadna. Białe tło, w roli nagłówka czarny napis z małym kolorowym detalem, i ten sam kolor w śladowych ilościach w kilku innych miejscach. Jeśli takich blogów byłoby 5 na krzyż, to jeszcze uznałabym to za swego rodzaju wyróżnik. Jednak na fali zachwytu 80% blogów upodobniło się do siebie, a jeśli tematyka podobna, to czasem trzeba się chwile zastanowić, czy na pewno trafiło się tam, gdzie się chciało 😉

Content bloga

Nie jesteśmy zawodowymi recenzentami i nasze wpisy to – chcąc je zaszufladkować – raczej opinie, a nie recenzje. Jednak staramy się robić własne zdjęcia. Dbamy o to, by wpis miał te 2 tysiące znaków: tyle, ile zalecane jest jako niezbędne minimum zarówno dla komfortu  czytelnika, jak i wyszukiwarek.

Chociaż zmienia się to na lepsze, to nadal trafiam na wpisy, gdzie wrzucona jest goła okładka z neta, 80% wpisu stanowi opis z okładki (lub ze strony producenta, jeśli wyjdziemy poza blogosferę książkową). Do tego trzy zdania: „Czytało się fajnie. Okładka jest piękna. Książka jest świetna”. The end. Poważnie?

Albo blogerki „modowe” – a raczej aspirujące to tego miana piętnastoletnie dziewczyny. Nie, nie zabraniam im starać się w to wkręcić, skoro to lubią. Ale czy naprawdę „outfitem” można nazwać koszulkę + spodnie/spodenki/spódniczkę, które w lekko zmodyfikowanej kombinacji przewijają się przez 20 wpisów?

O powtarzalności tematów pasowałoby napisać osobny post. W dużej mierze jest to wina Wydawców/producentów, którzy dla współpracujących blogerów wysyłają paczki hurtem. Ale swoje dokładają sami blogerzy (patrz akapit powyżej ↑). Bo skoro dana książka, przedmiot są „modne” i na czasie, no to przecież „– Ja nie będę gorszy!”

Powyższy wpis w dużej mierze zawiera moje subiektywne odczucia, więc proszę nie traktować go personalnie. Lecz zostawiam do przemyślenia.