Czy Wam również się zdarzają dni, kiedy czytanie zupełnie Wam nie idzie? Liczę, że nie jestem wyjątkiem, i nie tylko mi się tak zdarza. Kilka ostatnich tygodni miałam właśnie taki czas — w ogóle nie mogłam zabrać się za czytanie. Jednak są takie książki, które potrafią skutecznie wyciągnąć nas z czytelniczego kryzysu. „Odwyk” Adama Widerskiego sprawił, że w końcu przełamałam niechęć do czytania. Przeczytałam ją wręcz jednym tchem i zaraz złapałam się za kolejny tytuł. Widerski mnie uratował! Na szczęście, bo kolejka książek do przeczytania rośnie w zastraszającym tempie…
O czym jest książka Odwyk?
W upalnej Łodzi panuje spokój. Czy na pewno jest prawdziwy? W pewnej klinice uzależnień zostają odkryte nagie zwłoki. Ofiarą morderstwa jest jeden z pacjentów. Morderca-psychopata „podpisuje” ciało i pozostawia swój znak rozpoznawczy — małą buteleczkę po wódce wciśniętą w odbyt ofiary. Śledztwo rusza natychmiast. Niestety zabójca dopiero zaczyna — wkrótce zostają zamordowane kolejne osoby. Wygląda na to, że mamy do czynienia z seryjnym mordercą. Czwarty komisariat na czele z Ryszardem Walskim pracuje bez wytchnienia. Jednak morderca jest nadal krok przed nimi, wciąż zabija, komplikuje śledztwo.
Zanim postanowiłam przeczytać Odwyk, zapoznałam się z jego fragmentem. Coś mówiło mi, że się nie zawiodę na tym debiucie, a podróż do świata Widerskiego będzie świetną przygodą. Przeczucie mnie nie myliło! Mogę przyznać, że jest to jeden z lepszych kryminałów, jakie do tej pory czytałam. Autor postawił sobie poprzeczkę wysoko! Jestem ciekawa, czy jeszcze coś napisze i czy utrzyma poziom.
Na pierwszych stronach książki poznajemy wiele postaci. Ilość nazwisk może przytłoczyć, dlatego warto skupić się na czytaniu, bo każda z osób ma znaczenie dla historii. Odwyk został doskonale zbudowany pod względem psychologicznym.
Nie znam Łodzi, więc nie mogę stwierdzić, czy autor rzetelnie ją opisał. Mam jednak wrażenie, że tak. Dlaczego? Dlatego, autor dokładnie „pokazał” nam kolejne miejsca w mieście, opisał wiele szczegółów. Czułam się tak, jakbym tam naprawdę była.
Przyjemne, lekkie pióro i przystępny język. Książka w sumie czyta się sama i wciąga, wciąga! Doskonale prowadzona akcja, zrównoważone tempo. Sporo retrospekcji, fragmenty opowiadane przez zabójcę, ale też codzienność bohaterów. Co istotne — zostały poruszone ważne tematy. Problemy psychiczne, skrzywdzonych przez los, molestowanie dzieci, układy. Krwawe morderstwa o psychologicznym wymiarze, doskonała analiza umysłu mordercy. A końcówka? – Widerski zaskoczył mnie niesamowicie!
Jestem pod wrażeniem. Książka jest dopracowana i widać, że autor włożył w nią mnóstwo pracy. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom kryminałów!
