Książka: "Bezcenny" Zygmunt Miłoszewski ⋆ Nie tylko bestellery

Podziel się wpisem:

„Bezcenny” czyli śledztwo z historią w tle.

Na kartach II Wojny Światowej znanych jest wiele czynów, które – choć są zapisane czarnym piórem historii, wśród których najłatwiej zapamiętać śmierć miliona Żydów w obozach koncentracyjnych, traktowanych przez Hitlera jako ludzie gorszego sortu, eksperymenty przeprowadzane na cywilach, bądź wykorzystywanie kobiet do prostytucji, gdzie nagrodą miało być lepsze traktowanie w obozie – pamiętamy też te, gdzie bohaterstwo żołnierzy, a nawet zwykłych ludzi świętujemy do dnia dzisiejszego. Kto dzisiaj nie słyszał o Powstaniu Warszawskim 1 sierpnia? Obronie Poczty Polskiej w Gdańsku na początku września ’39? Czy bohaterskiej walce polskich żołnierzy pod Wizna, trwającej 4 dni? Ci z Was, którzy łyknęli garść informacji, związanych z bohaterstwem polskich żołnierzy w trakcie tej czarnej karty historii, wiedzą o czym mówię..

A czy znacie „Wyjazd na polowanie” Józefa Brandta, „Łokietka na Skałach Ojcowskich” Gersona, lub „Portret młodzieńca” Rafaela?

Choć mnie samego tematyka II WŚ nie jest obca, mogę znać jedynie jej ułamek, gdyż samych książek poświęconych tej tematyce ciężko zliczyć, tak przyznam szczerze, że dopiero po przeczytaniu „Bezcennego” Zygmunta Miloszewskiego, głębiej zainteresowałem się tematyką zaginionych obrazów, które Niemcy „skonfiskowali” w ramach zabezpieczenia. Jednak słowo „konfiskata” jest słowem o delikatnym znaczeniu.

Autor: Zygmunt Miłoszewski

Tytuł: Bezcenny

Gatunek: thriller / sensacja / kryminał

Wydawnictwo: W.A.B

Liczba stron: 496

Dziennik sprawy #ZMB496, czyli o fabule książki „Bezcenny” słów kilka

Książkę otwierają wydarzenia z roku 1945, kiedy to szala zwycięstwa obraca się przeciwko Niemcom. Wówczas gubernator generalny Hans Frank ukrywa swoje najcenniejsze łupy, a wraz z nimi największy sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie.

Rok później do Polski wracają słynne obrazy, w tym „Dama z gronostajem” Leonarda da Vinci, jednakże najważniejszego obrazu, „Portretu młodzieńca” Rafaela, wśród zaginionych obrazów nie ma. Przez ponad sześćdziesiąt lat w Muzeum Czartoryskich wisi jedynie pusta rama, czekając na swoją najważniejszą zawartość.

Czy doczeka się momentu, w którym obraz zawiśnie na swoim miejscu?

Czynu tego, w iście hollywoodzkim stylu i w ścisłej tajemnicy ma dokonać doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki a zarazem urzędniczka w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Do tego zadania zostaje jej przydzielona grupa, złożona z emerytowanego oficera służb specjalnych, marszanda, który potrafi wykupić obraz za 4 złote, oraz wyciągniętej z więzienia, specjalnie do tego zadania, szwedzkiej złodziejki. Misja jest prosta – namierzyć obraz i sprawić, aby znalazł się w Muzeum, tam, gdzie jest jego miejsce. Nie koniecznie w legalny sposób.

Gdybym miała wehikuł czasu i stanęła nad kołyską Hitlera, powiedziałabym jego rodzicom: znajdźcie mu dobrego nauczyciela malarstwa, inaczej będzie nieszczęśliwy i wredny. Jakbym stanęła nad kołyską Himmlera, zaczekałabym aż rodzice wyjdą, a potem własnymi rękami zadusiła niemowlę. I powieka by mi nie drgnęła.

Rozwiązanie sprawy #ZMB496, czyli słów o książce kilka:

Przyznam szczerze, że „Bezcenny” jest pierwszą książką Miłoszewskiego, jaką miałem okazję przeczytać. I czyta się ją lekko, szybko, a kolejne zwroty akcji sprawiają, że z łatwością może nas dopaść syndrom jeszcze jednego rozdziału. A w każdym z nich pojawiają się kolejne znaki zapytania. Nie brakuje tutaj wylewającego się z bohaterów cynizmu oraz zabawnych tekstów („Jest mi bardzo w piz*eczkę”). 😆 Ale również tego, co najważniejsze: „Bezcenny” to także świetne kompendium wiedzy o sekretach historii sztuki.

Czy można książkę Miloszewskiego porównać do takich autorów jak Dan Brown, jeśli chodzi o budowanie napięcia? Lub Umberto Eco, który swoim „Imieniem Róży” stworzył świetny kryminał? Z całą pewnością można rzec, że książka wciągnie do ostatniej strony.

Dziedzictwo narodowe to są najzwyczajniejsze rzeczy. Spacer z dzieckiem w parku, wylegiwanie się w łóżku w sobotę i wspólny niedzielny obiad. Dziedzictwo to jest wychowywanie swoich dzieci tak, żeby potrafiły być dobre, mądre i prawe.