Książka: "Porachunki" Wojciech Krusiński • Nie tylko bestellery

Cześć!

Ostatnio miałam okazję oderwać się od kryminałów i zagłębić się w lekturę współczesnej książki obyczajowej. Powieść, choć dość niewielkich rozmiarów, stanowiła ciekawy przerywnik pomiędzy pozycjami z mojego stałego repertuaru thrillerowo-bajkowo-romansowego 😉

Przy okazji – dziękuję autorowi książki, panu Wojciechowi za zaufanie i przekazanie nam książki do recenzji.

Autor: Wojciech Krusiński

Tytuł: Porachunki

Gatunek: obyczajowa
www.goodstory.pl

Liczba e-stron: 150

O czym jest książka?

Dorastający chłopiec, dwunastoletni Adam, zaczytuje się w komiksach o superbohaterach, i chce być taki jak oni. Walczyć o dobro, pomagać słabszym. Pewnego dnia nadarza się sposobność, by się wykazać: duet sporo starszych od niego chłopaków zaczepia w niewybredny sposób koleżankę z klasy Adama. Chłopiec, nie bacząc na siłową i liczebną przewagę prowodyrów włącza się do akcji, w wyniku czego sam staje się kolejną ofiarą „Wodza” i „Szefa”. Postanawia za wszelką cenę odpłacić się im pięknym za nadobne, i każdą wolną chwilę zaczyna poświęcać na doskonalenie się na wielu płaszczyznach.

Moje wrażenia:

Szczerze powiedziawszy: sam początek książki trochę mnie zmęczył. Bardzo szczegółowy opis wydarzenia, które stało się punktem zapalnym kolejnych wydarzeń, wydawał mi się wręcz do bólu rozwlekły i nudny. Jednak z każdą kolejną kartką dochodziłam do wniosku, że był on jak najbardziej zasadny i konieczny, by pomóc nam wczuć się w postać bohatera, wręcz namacalnie doświadczyć upokorzenia, jakie go spotkało, a dzięki temu pozwolić nam na zrozumienie procesów i przemian, jakie w nim zachodziły.

Pomijając rozwlekły wstęp, reszta książki okazała się bardzo przyjemną lekturą. Zagłębianie się w psychikę nastolatka, obserwowanie tego, jak pospolite (choć oczywiście złe i niedopuszczalne) wydarzenie może wpłynąć na charakter dorastającego chłopca, było ciekawym doświadczeniem. Kartka po kartce obserwujemy, jak szczery i wrażliwy chłopiec, mający doskonałe relacje z wychowującą go samotnie matką: zaczyna kłamać, przyjmować agresję za coś normalnego i potrzebnego w życiu. Podążanie tropem jego pomysłów i decyzji, mimo, że z perspektywy dorosłego niekoniecznie słusznych, skłoniło do zastanowienia się nad tym, jak błahe z pozoru wydarzenia mogą silnie oddziaływać na dopiero co kształtujący się charakter.